გამოცხადება და აღსასრული (მთარგმნელი: ნაირა გელაშვილი)
მდუმარედ ვიჯექ მიყრუებულ მცირე ტრაქტირში, შემჭვარტლულ ჭერქვეშ მარტოდ ღვინოსთან; სხივოსანი ცხედარი გადახრილი ბნელისკენ და ჩემს წინ მკვდარი კრავი ესვენა; ხრწნად სილურჯიდან გამოვიდა დის ფერმიმქრალი, თხელი აჩრდილი და ასე წარსთქვა სისხლმდინარე იმისმა ბაგემ: მეკვეთეო ბნელო ეკალო. ო, ჯერაც ისევ მიცახცახებს ვერცხლის ხელები იმ ველური ქუხილისაგან. გადმოიქეცი სისხლო მთვარისფერ ფერხთაგან და აყვავილდი ღამის ბნელ გზებზე, სადაც ვირთხა წივილით მიხტის. აღმომიბრწყინდით ვარსკვლავებო თაღოვანი წარბების ჩრდილში; და რეკავს გული უკუნ ღამეში. წითელი ჩრდილი შემოიჭრა ცეცხლოვანი მახვილით სახლში, შემოფრინდა თოვლივით შუბლით, ო, მწარე სიკვდილი. და ჩემი სიღრმიდან ბნელმა ხმამ წარმოსთქვა: ჩემს შავ მერანს ღამეულ ტყეში ჩავუმსხვრიე კეფა-კისერი, როდესაც იმის მეწამულ თვალებში სიგიჟე აალდა; რცხილათა ჩრდილნი ზედ მეცემოდნენ, ნაკადულის ლურჯი სიცილი და შუაღამის შავი სიგრილე, როცა მე, შმაგმა მონადირემ თოვლისფერი ნადირი მოვკალ; ქვიან ჯოჯოხეთს ჩააკვდა ჩემი ფერმკრთალი იერი. და მარტოსული კაცის ღვინოში სისხლის წვეთი ჩავარდა მძიმედ ჩუმი კიაფით და როცა შევსვი, ყაყაჩოზე მეტად მემწარა, და მოშავო ღრუბელი შუბლს შემომეხვია, შერისხულ ანგელოსთა ცრემლები ბროლის; წყნარად მოსჩქეფდა დის ვერცხლოვანი ჭრილობიდან სისხლი წითელი და ცეცხლოვანი წამოვიდა ჩემს თავზე წვიმა.