ცირამუა ბადრი
გაზიარება

პიეტა ექსკლიუზივი

ჩემი პიეტა ერთი ლექსია,
თქვენთან უცილოდ მოვა თავისით.
წარმოიდგინეთ ის თქვენს ლოცვებში,
როგორც ნექტარი, მზე და ყვავილი.
ის თქვენთან ერთად ივლის, იბრწყინებს,
არ მოსწყინდებით, არ მოგწყინდებათ,
არ მოგცილდებათ, – თქვენთან სიკვდიმდე
დაიბინადრებს მისი დიდება.
სად არ ვეძებე მისთვის სიტყვები,
თუმცა იჭვებმა ლამის დამახრჩონ,
ბრწყენს ლურჯი, თეთრი, მწვანე, წითელი, –
სხივების კონას შევხსენ ხარაჩო.
მინდოდა იგი ისე მართალი,
ისე გულღია, როგორც მამაა,
შეყვარებული გულის ფართქალი,
ისეთი წმინდა, როგორც ანაა.
მსურდა მფეთქავი ჩქერი ნამდვილი,
მის დაბადებას ჯვარი სწერია,
ისეთი ტკბილი, როგორც `ნადური”
და მშობლიური სახლი, კერია.
მინდოდა ლაღი, მაგრამ უბრალო,
განსხვავებული კარმის, ვუალის,
თავისუფალი ლექსი, უფალო,
ქვეყნად უვალო რამე თუ არის.
ვით დედაჩემის ჭაღარა-ვერცხლი,
მისი შუბლის და სახის ღარები,
მართალი, როგორც თვალები-ზეცა,
სევდა-ნაღველში ნაკამკამები.
სად არ ვეძებე მისთვის სიტყვები,
თუმცა იჭვებმა ლამის დამახრჩონ,
ელვარებს ლურჯი, მწვანე, წითელი, –
სხივების კონას შევხსენ ხარაჩო!

??????