ლ ო მ ი დ ა მ ე ლ ა
თავისსლეკვსარომ ართობდა;
მასთან ერთადმხიარულად
თამაშობდა, ნავარდობდა
და მიმართა: «ნადირთმეფევ,
ყოვლისფრითსრული ხარო;
ვითშეშვენის ხელმწიფესა,
მართლაც ყველას გვჯობიხარო;
მხოლოდმიკვირს, ერთრამეში
რომ გჯობივართმელებიო:
შენ გყავს მხოლოდთითოლეკვი,
ჩვენ-კი ბევრი შვილებიო!»
გაეცინალომსდა უთხრა:
«თვისი ხვედრი აქვს ყველასო, _
მე ერთსლომს ვზრდი წელიწადში
დათქვენ, თქვენ-კი ბევრმელასო!...»