გულეური ვასილ
გაზიარება

მზესუმზირა 

ტყეში ყვავის ბახალამ
მზესუმზირა დახალა.

ბნელ სოროში თხუნელა
გააბრუა სურნელმა.

– მეც კი ვაკნაწუნებო, 
განა დავიწუნებო!

მერე ჩხიკვი მოფრინდა
ცარიელი თოფრითა. 

– კარგი სუნი მეცაო,
ჩამიყარე მეცაო! 

მელიამ თქვა, ვიყნოსო,
არვინ გამაბრიყვოსო.

სურნელია რისაო?
აჰ! მზესუმზირისაო!

გავიარო, ეგება
მეც რაიმე მერგება!..

ბახალამ თქვა: – რა გიყოთ,
რაც მაქვს, ყველას გაგიყოფთ.

ოცდაოთხი მარცვალი –
სულ ეს არის, რაც არის!..

როგორ გაყო, რა მოხდა,
ნუღარ დამღლით კითხვებით...
თითოს შეხვდა რამდენი,
თქვენ თვითონვე მიხვდებით!

??????