შონია ჯემალ
გაზიარება

საქართველოა ზურაბის ციხე 

საქართველოა ზურაბის ციხე,
თვით ციხეები - თითო ზურაბი,
და როგორც სურამს ის ბიჭი, ისე
მიწას ჩაუკრავს მათი დუღაბი.

ცა იქცეოდა დედის გოდებით
და გაბასრული ხმლები ელავდნენ,
თითქოს კვნესოდნენ ტინის ლოდები;
"ვაი მუხლამდე, ვაი ყელამდე!"

ბევრჯერ მოედო სისხლის ყაყაჩო
და ნახმლევების ქვაზე ნავარდი
ყველას შემორჩა, მაგრამ არასდროს
არც ერთს არ უთქვამს: "ვაი გავთავდი!"

გახედე წარსულს, შიგ მოცახცახე,
შაოსან დედის ლანდი ირხევა,
მოდი ნუგეშად, მიდი, გასძახე:
"თვით ზურაბია, განა ციხეა?!"

უთხარი, რომ მზეს შეჰყურებს ისევ,
ათასი სევდის ამომძირკველი...
საქართველოა ზუარბის ციხე
და ზურაბივით დგანან ციხენი.

??????