* * * მთაზე ირემი კვდებოდა...
მთაზე ირემი კვდებოდა...
ბრუნავდა, რქაზედ დგებოდა,
ხარბად ჰხედავდა ხეობებს,
სიცოცხლე დაჰმარცხებოდა...
ირმის ყვირილის ნახმევი
ხეობებს ეხეთქებოდა...
მზე ჩადიოდა წითლურად,
ამოსვლა ეეჭვებოდა...
ჩამავალი მზის ნაბრწყენი
თვალებზე ებეჭდებოდა,
უძახდა ვაჟა-ფშაველას,
ბრუნავდა, რქაზედ დგებოდა,
მთაწმინდის ცრემლის ნახმევი
ჩარგლის გორს ეხეთქებოდა.
მთაზე ირემი კვდებოდა...
1966