სონეტი 128 (მთარგმნელი:ალექსანდრე ელერდაშვილი)
როცა თავად ხარ ამ მუსიკის ჰანგი ეული,
შენს თითებს შუა ჰარმონია მახეს რომ აგებს,
რომ დაატყვევოს ფიქრი ჩემი, გზარეული,
მე შურით ვუმზერ, როგორ თრთიან ხეზე სიმები,
თითქოს შენს ხელებს სტაცებენო წამიერ ამბორს,
თითქოს ჩემს ბაგეს მათ წაართვეს კოცნის იმედი
და ჩემს სათქმელსაც ეს მკვნესარე სიმიღა ამბობს.
ო, როგორ მინდა, მეც სიმივით ხეზე გავება,
ერთი ჰანგიდან მეც რომ გრძნობა სხვისკენ ვიცვალო,
რომ არ მაკრთობდეს ამ სიცოცხლის ჩამოთავება,
ბევრჯერ მოვკვდე და ერთხელაც არ გარდავიცვალო.
უსულო სიმთან შენმა ხელმა მოიკლას ვნება,
მე კი შენს ბაგეს ვემბორო, მომეცი ნება!
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru