პოეტები, 1998 წელი
შიმშილობაში და სიცივეში,
უსასოობის ჯურღმულებში დავიფანტენით.
ჩვენ მხოლოდ მთვარე გვისაკლისებს,
მთვარე დაგვტირის;
ჩვენ მხოლოდ მთვარეს ვეცოდებით,
მთვარეს შევტირით;
მაგრამ ერთმანეთს ხმას ვეღარ ვაწვდენთ -
დავიკარგენით ჩვენს ტკივილებში,
ჩვენს ჭრილობებში დავიკარგენით.
მოწამლულ სისხლით აგვევსო გული,
ფილტვებს მოწამლულ ჰაერით ვბერავთ -
ასე ვიხრჩობით, ასე გავდივართ
ლექსებიდან და მთვარიანი ღამეებიდან.
... ნეტავი, ერთად მაინც დაგვმარხონ
და დააწერონ:
აქ დავმარხეთ მთვარის შვილები.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru