ვაჟა–ფშაველა
გაზიარება

გული გავგზავნე ქვეყნადა 

გული გავგზავნე ქვეყნადა
სალაღოდ, სანავარდოდა. 
სულ უტიფარი და ნორჩი, 
ვინ იცის, საით დარბოდა! 

დაბრუნდა, ჩემთან მოვიდა, 
შევხედე, ვეღარ ვიცანი: 
ათიათასი წყლული სჭირს - 
ტანჯვა-ვაების ნიშანი. 

დამდნარა, ნალევს მთვარეს ჰგავ, 
სულს ჰლევდა, თითქოს კვდებოდა. 
ვეკითხებოდი, ხმას არ მცემს, 
ცრემლის მორევში დნებოდა. 
ვაებად ქმნილსა მოლხენის

აღარაფერი სცხებოდა. 
ვასუსუვ-ვანუგეშებდი, 
არ მისმენს, არა სცხრებოდა. 
თვითეულს შეკითხვაზედა
ცრემლი ზღვად გადმოჰსკდებოდა. 
გავიგე, რადაც სტიროდა
და რისათვისაც ბნდებოდა: 
ქვეყნის ავ-კარგის გაცნობას
თურმე თან ცრემლი ჰხლებოდა. 

??????