ორბელიანი ვახტანგ
გაზიარება

დიდის კარის წინ 

განვვლე გზა გრძელი, 
ბნელი და ზნელი
და მიგაღწიე იმ დიდს კარის ბჭეს,
სითაც ცხოველ არსს
ამა სოფლის კარს
გზა აღარა აქვს უკუ დაბრუნდეს;

სადაც წინ გვიძევს
და სითაც გვიჭვევს
თავის წიაღში იგი ცხოვრება,
სად ნაცვლად მზისა
ჰნათს სხივი ღვთისა,
სად სუფევს მხოლოდ ჭეშმარიტება!
მიველ კარს დიდსა,
ველი ჩემს რიგსა,
სოფლისგან გულით დაწყლულებული,–
რაც მე გამტანჯა
და რაც დამსაჯა,
მასა გრძნობს შენი ეგ წრფელი გული. 
სხვას არას ველი;
არავის ვწყევლი,
თუმცა ამ სოფელს არცა რას ვლოცავ;
მაგრამ კი შენთვის 
და სამშობლოსთვის
იმ დიდს კარს წინა ცრემლით ვილოცავ.

??????