გაზიარება

ზამთრის ხეები (მთარგმნელი: შოთა იათაშვილი)

ნოტიო დაისის მელანი საკუთარ სილურჯეს კარგავს.
ნისლის საშრობზე ხეები გვანან
მცენარეთა ანაბეჭდებს.
მინათდება ცნობიერება, ზარები რეკენ,
ერთი ჯვრისწერა მეორეს მოსდევს.

მათ არ იციან აბორტები და მეძაობა,
ქალებს ჯობნიან,
იმტვერებიან უწვალებლად!
ქარებს გემოს უსინჯავენ, ფეხები არ აქვთ
გარდასულში წელამდე ჩაფლულთ.

არაამქვეყნიურობით არიან სავსე და კიდევ ფრთებით.
ყოველი მათგანი ლედა არის.
ო, დედაო, ფოთლების და სიტკბოებისა,
ეს ღვთისმოსავი მოტირალნი ვინ არიან, რატომ არ მეტყვი?
გალობენ ჩრდილები მტრედთა, მაგრამ ვერაფერს ვერ
ამსუბუქებენ.