* * * კაცს პატიოსანს თუ სიღარიბე (მთარგმნელი: თამარ ერისთავი)
და არ ქონება გეთაკილება,
ზიზღის ღირსი ხარ, მონა, ლაჩარი,
სირცხვლით არსად გაგემხილება.
ვინც რა უნდა თქვას, რა გინდ რა იყოს,
არ გვედარდება, არ გვერცხვინება,
ვიყოთ ღარიბი და უსახელო,
არ გვსურს წოდება და წარჩინება.
ვინც რა უნდა თქვას, რა გინდ რა იყოს,
წოდება ვის რას შემატებს ვითომ?
ის ოქროს ფულის ყალიბს ჰგავს მხოლოდ,
ბაჯაღლო ოქრო კაცია თვითონ.
დაე, ტანთ გვეცვას ძველმანი, ფლასი,
დე, გვაკლდეს ლუკმა, რაგინდ რა იყოს,
ბრიყვს ეცვას ფარჩა, ღვინო სვას თასით,
კაცი კაცია, რაგინდ რა იყოს.
ვინც რა უნდა თქვას, რა გინდ რა იყოს,
მარტო აბჯარი ვერ შექმნის რაინდს,
კონკიც რომ ეცვას კაცს პატიოსანს,
გვირგვინის ღირსი იქნება მაინც.
შეხედეთ ამ კაცს, მას ლორდი ჰქვიან,
თვალს აბრიალებს, იფერებს პატივს,
სათაყვანებელ კაცადაც თვლიან,
მაგრამ ბრიყვია ჭკუა აქვს ბატის.
ვინც რა უნდა თქვას, რა გინდ რა იყოს,
ჯვრები, მედლები, სირმა ნაფრენი,
მისი წოდება და წარჩინება
სასაცილოა, სხვა არაფერი.
მეფემ წყალობით თუ გადმოგხედა,
აგაღზევებს და გაგათავადებს,
მაგრამ გულითაც რომ მოინდომოს,
პატიოსნებას ვერ გიტავაზებს.
ვინც რა უნდა თქვას, დიდი წოდება
კაცის ღირსება ნუ გეგონება,
ღირსებად მითქვამს პატიოსნება
და გამჭრიახი ჭკუა გონება.
გვჯეროდეს, გვწამდეს, დადგება ჟამი,
გადაიქცევა ცხადად ოცნება,
ღირსეულ ადგილს მოიპოვებენ
ქვეყნად ჭკუა და პატიოსნება.
ვინც რა უნდა თქვას, რა გინდ რა იყოს,
ეს ჩემი სიტყვა არ გაწბილდება,
მოვა დრო, ქვეყნად გაქრება შუღლი
და კაცთან კაცი დაძმობილდება.