გაზიარება

ვიხსენებ სათბურს და ვყიდულობ ძვირ ფასიან პომიდორს

გამომჭვირვალე საჯინიბოში
როცა დაგაბეს, მწვანე ჩითილო,
ყბები ტკიოდათ ცელოფნის დროშებს
ქარის სილებით... და შენ ტიროდი.
დაბალი ზეცის პატარა მზე კი
ხანმოკლედ ენთო, ალბათ ხვალამდის
და ძლივძლიობით დაჰქონდა მზერა
აღმოსავლიდან დასავალამდის.
გარეთ როს მარტის მთვარე ჩამოლღვა
და თაფლობისთვე დაეწყოთ კატებს,
შენ გერგო წვიმის ტყუილი ტალღა
და თოვლი ფხვიერ ქიმიკატების.
როდესაც ჯინსით მოვიდა მიხა,
უბეზე ხელი შეგავლო გზნებით,
შენ იგონებდი ძალიან დიდხანს
ბუთხუზა შვილებს მწვანე ჭიპებით.
- - - - - - - - - - -
დახლებზე ეწყო ქინძი, პრასი და
პომიდორების პირამიდები,
მე ჩამოვედი ჩქარ "ექსპრესიდან"
და მათ წინაშე უხმოდ ვიდექი.
და აქ თქვა მიხამ სიცილით _ "იმე"?!
(ან რა ხათრი და რიდი იციან!)
მაისის თვეში როდესაც წვიმებს
შემოეპარათ რადიაცია.
და როცა - "იმე?!" - სიცილით თქვა მან.
მე პომიდორში მივეცი რვა მან.