გაზიარება

ეჭვი

რა დამავიწყებს, სულ ცხადად მახსოვს,
წვიმის ყველა წვეთს ვიხსენებ თითქმის
და შენ ხომ ისე ცხადად და ახლოს,
რომ ზოგჯერ ვცდილობ შეგახო ხელი.
თითოეული შენი თმის ღერი,
თითოეული ნერვივით მითრთის...
მაგრამ... ხსოვნის ამ ძვირფასი ტვირთით
ვუახლოვდები თანდათან სიკვდილს
და ვფიქრობ შიშით: "გამატანს ღმერთი
რაიმეს ჩემი სიკვდილის იქით?"