აბესაძე ანზორ
გაზიარება

ამორძალები 

ცისკარს მიუგავთ ნათება თვალის,
ოქროს ვარსკვლავებს _ მკერდი,
ხან მოსწონთ, ხანაც ადარდებთ ქალის
ამორძალური ბედი.
გააშიშვლებენ ხმალს და კივილით
გააღვიძებენ ველებს
და, მტრების ხელში გულის ტკივილით
იბანენ ლამაზ ხელებს.
ყველა მამაკაცს მტარვალად თვლიან,
მტარვალად თვლიან, თუმცა
ვერ ელევიან მოპარულ ტრფიალს _
გულში ქალურად უცემთ.
ელვას მიუგავთ ნათება თვალთა,
ნისლის თეთრ ქუდებს – ფიქრი
და, იკარგება სამეფო ქალთა
საუკუნეთა იქით...

??????