ჩერქეზიშვილი ნიკა

გაზიარება

აღსარება (პოეტური მიგნებების გარეშე)

მარტივად,

ისე,

რომ სიკვდილზე კიდიხარ,

ცხოვრებას (დოგმაა) ტონი აქვს უხეში,

ყველა კონცეფცია და ყველა იდეა,

ყველა თეორია მცდარია - ფუ, ეშმაკს,

აქ ხვდები პარადოქსს -

ჩანს წინ წაიწევა

საქმე და სიტყვები სიტყვებში გაგრევენ,

უფალი ყოველთვის უფრო მეტს იძლევა,

ვიდრე სთხოვ,

რწმენისგან დარჩენილ ნანგრევებს

თუ არ მოუფრთხილდი,

ერთხელაც მოხდება -

დადგება განგება შემთხვევის დონეზე,

პირველი რჩევაა - მკვდარი ნუ მოკვდები,

მეორე - კაცი რომ მეტია ცხოველზე.

იცინი

(სიმწრისგან),

რომ სერიოზული,

არის განლაგება ქაოსში საგნების -

პოეტი გქვია და ცოლი გყავს ორსულად -

რა შუაშია და - ძნელია გაგნება

გზის,

როცა სივრცესაც სჩვევია დუმილი,

მართალი ყოველთვის თავს ჩათვლის ცოდვილად,

ეპოქა წყდება და გაბმული ყმუილის

აზრია უაზრო,

ფუ, შენი,

მოდი, რა -

აქციე ზურგი ამ ხმას - გულისარევის,

გეგმა ვინც დაიდო წინ - იმოგზაუროს

თვითონ და მოეშვი წეს-წყობის არევას,

წესი რა წესია - თუ აურზაური,

აღრევა,

დებოში არ გამოიწვია,

ფეხები რად გინდა - თუ ძლივს არ მიათრევ,

ასეა,

შენამდეც მრავალმა იწვნია,

რომ ყველას თავისი ჰქონია სიმართლე.

რადგანაც გრძელია გზა,

გარდაუვალი,

აქამდე ყოფილთა,

არდაბადებულთა,

და შეწყალებაზე ნათქვამი უარი -

დროა,

რომ უარყო,

სანამ ჩაგეხუთა

ჰაერი,

ცხოვრება ნამდვილი ომია,

შედეგი არასდროს ემთხვევა მოლოდინს,

ვერც შენ გადარჩები,

თუ არ გითხოვია

უფლისთვის - ინებოს,

გახვიდე ბოლომდე.

რადგანაც ყელში გაქვს გაჩრილი ცოდვები,

ჰგავხარ უსურვილო,

უსულო თვითმკვლელებს,

სანამ შენს მყიფე ძვლებს მიწიდან მოკრებენ,

ილოცე -

მიშველე,

უფალო,

მიშველე...

დღეს ყველა სწავლული შტერია,

პედანტი,

ყველა გულმხურვალე - საზიზღარად მლიქვნელი,

ამ თემის გარშემო გამართულ დებატებს -

გამოთქმულ სირეგვნეს,

გამოთქმულ სიქველეს

ვინ რა თავში იხლის,

დროს -

წარსულს

რა შეცვლის...

ის მხოლოდ უდროოდ წასულებს ენდობა,

ვფიქრობ,

ყველა კითხვას პასუხი გაეცა,

დღეს თუ ხარ ცოცხალი - დღეს ითხოვ შენდობას.

მიყვები არაეულ-დარეულ დინებებს

(აქ უკვე საშინლად გეშლება ნერვები),

ოცი საუკუნის წინ

ღმერთმა ინება

და შენთვის ჯვარს ეცვა და დღემდე ევნება.