გაზიარება

გრიგოლ რობაქიძეს,პაოლო იაშვილს

ყოველთვის, როცა მომენატრება
პოეზია და თქვენი ხსენება, -
დგება ზამთარი წინ ნაადრევი
და ალკას თეთრი გამოსვენება.

ალკას საფლავზე სხვა მადრიგალი.
კვალად ზამთარში რგვალი მაგიდა.
პლანეტარული მწვანე გრიგოლი
გადმოღვარული მთვარის ბაკიდან.

გამოკვეთილი მთვარის ქვისაგან
მერიდიანზე რეკავს რეკვიემს -
,,ვერვინ დაგვიხსნის დაღუპვისაგან,
და შიში ფიქრებს დაგვარეკვიებს...

ქვეყანა იწვის, ქვეყანა კვდება,
მზეს რილობები შემოესია.
უკანასკნელი ამბავი ხდება-
სივდება მიწა და პოეზია“.

ცივ სასტუმროში სუქდება შიში:
ღმერთო ძლიერო და სასწაულო -
გადაარჩინე პოეტთა ჯიში...
დგება პაოლო.