ისევ დედაჩემს
მიწაშემხმარი, ჩაგიღრმავდა კანის ხნულები
ღვივდება, მუჭის სიბნელეში თესლი ჯადვარის.
აგიყვავდება დედაჩემო ხელისგულები,
კანის შიგნიდან ანათებ და: მათ კი ჩათვალეს,
ამ სინათლისგან გაჩენილი, ვავსებ უკუნეთს.
დახვალ, მგონია, შენ კი არა, არე ირხევა,
ხოლო სუსტ მხრებზე, დროის სივცე გაწევს იმხელა,
მიკვირს, მიწამდე თავდახრილი როგორ უყურებ
თვალებში ღმერთებს.
ღვივდება, მუჭის სიბნელეში თესლი ჯადვარის.
აგიყვავდება დედაჩემო ხელისგულები,
კანის შიგნიდან ანათებ და: მათ კი ჩათვალეს,
ამ სინათლისგან გაჩენილი, ვავსებ უკუნეთს.
დახვალ, მგონია, შენ კი არა, არე ირხევა,
ხოლო სუსტ მხრებზე, დროის სივცე გაწევს იმხელა,
მიკვირს, მიწამდე თავდახრილი როგორ უყურებ
თვალებში ღმერთებს.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru