საიქიოდან მოვიდნენ 
ბათირაულის მოყვრები,
უთხრეს: აქ ნუღარ ჯახირობ 
წამოგვყევ,თუ წამოგვყვები.
ბებერმა ბათირაულმა 
წყნარად ახედა-ჩახედა, 
იმათ ქცევას და ზნე-კილოს 
იმათ ფერწასულ სახეთა.
თან ყალიონი გამართა
სიტყვაც მიუგდო მკვახედა:
მამწყდით,გზა ნახეთ, რომელი
სოფლის ორგული მნახეთა.
მე არ ვთვლი ამ წუთისოფელს
საჯახიოდ და მახედა;
ბებერი ბათირაული
იჯდა კუშტად და მჭახედა.

 
1995წ.