მ ო თ ქ მ ა
ხელიდან გამომეცალა;
ვხედავ, თანდათან ვსუსტდები
და მეკარგებამე ძალა;
პატარა კიდევდა, ვაი,
ვეღარც-კი შევძლებ ბრძოლასა
და ჩემი ნავიდაიწყებს
უგზო-უკვალოდქროლასა!..
1ხან ცას შევყურებ ვედრებით,
ხან ადამიანთეძახი;
მაგრამ ყრუ არის ზევითცა
და უგულოა ქვეშ ხალხი;
ჩემთვის არავის სცალია,
თავის საქმე აქვს ყველასა!
სხვას ვის უშველეს, აბა, მათ,
რომ მე ველოდე შველასა?..
«სულდავუძლურდი, თავს ძლივს-ღა
ვიმაგრებ, ღონემიხდილი;
ვგრძნობდიდხანს ვეღარგავატან,
მიახლოვდება სიკვდილი!
ოჰ, ნუთუ ასეუდროოდ
უნდამომეღოს აქ ბოლო
და მკვდარსაც ვეღარჩამიკრავს
გულში ძვირფასი სამშობლო?..
ქ. ოლთისი.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru