გავარდა ეს წელიც, ვით ტყვია

ჟანგიან თოფიდან...

ამბავი კი მაინც არ მოდის

დანისლულ სოფლიდან.

აღარ მცემს სურნელი ნანატრი _

მჭვარტლიან ბუხრიდან,

აღარ ჩანს თავშალი შეკრული _

დაჭრაქულ მწუხრიდან.

ჩაივლის უსისხლოდ, უღვინოდ

დაღლილი კალანდა...

ყინული წყაროში ამ წელსაც

უჩუმრად ჩავარდა.

გავარდა ეს წელიც, ახალიც

იწყება თოფიდან;

ეტყობა, რომ ნობათს არც ახლა

მივიღებ სოფლიდან.

იმ ჩემს სახლს, იმ შარას, იმ ბუხარს

უბურავთ დარდები...

დარდებო, ჩალაგდით, სულ მალე

არც დამედარდებით.