_ რა დრო მევიდა, ნენა რა დრო?!._ ნაღვლიანად თქვა ბებია თებროლემ, თავსაფარი გაისწორა და წინდის ქსოვა გააგრძელა. _ ამ ახალგაზრდებს ყველაფერი თავის ჭკუაზე უნდათ რომ წეიყვანონ. ბეჩა, მე არ ვიყავი ახალგაზრდა თუ რა? ჩუმად შევიდგამდი კოკას მხარზე, თავდახრილი წევიდოდი წყაროზე და თავდახრილი მევიდოდი... გონია მეხალისებოდა? მარა უფროს რავა შეუბრუნებდი სიტყვას?!. უი, შენ გენაცვალე, მოხვედი ბებიკო? აგი, ქალებო, ჩემი შვილიშვილია, ნახეთ რა ბოვში მყავს! ა, ეს იქნება თუ იქნება, ძვირფასი რძალი, ძვირფასი მეოჯახე...