ბევრს გადავყრივარ წუთისოფლად ბოროტის მზრახველს,
ვიცნობ მათს მოდგმას და მტაცებლურ ზნეს და ხასიათს,
მიტომაც გზაზე როცა გავალ, ვუმალავ მნახველს
ჩემთვის საყვარელ ძვირფას ნივთს, თუ იაფფასიანს.

მაგრამ შენ საით გადაგმალო, ჩემო საუნჯე,
არ ვიცი, როგორ გაგარიდო ქურდს და უკეთურს?
ჩემო სიმდიდრე, ამ მტაცებლებს რომ გადაურჩე,
რომელ სიფრთხილეს დავეძალო განსაკუთრებულს?

ჩემს ცარიელ გულს თავშესაფრად მიტომ გთავაზობ,
სადაც ვერავის შეეძლება შენი მხილება,
სადაც შენს ყოფნას თვით ინებებ, ჩემო ლამაზო,
და არყოფნაშიც აღარავინ შეგეცილება.