საჯაია გიორგი

გაზიარება

ცენტრიფუგა

შენ, ერთი უბრალო ბროშურა

ხარ, ცხოვრობ წიგნების თაროზე,

რომელიც ეკუთვნის მისტერ იქსს,

რომელიც, თავის მხრივ, ასევე,

ეკუთვნის სადაფის ამბუშურს,

რომელსაც უმზეო ტაროსში

აბოლებს, კითხულობს პასტერნაკს,

დროდადრო - ბობროვს ან ასეევს.

დროდადრო ყველაფრის ახლიდან

დაწყებას ცდილობს და ალაგებს

ჩანთას და გარბის და გაჭრილი

ვაშლივით ჰგვანან და მისდევენ

ერთმანეთს ქუჩები, სახლები,

სახლები, ქუჩები - ქალაქი,

რომელიც ყელში აქვს გაჩრილი

და სიმსივნესავით იზრდება.

დროდადრო ფეხებზე ჰკიდია

ის, რასაც დროდადრო ართულებს.

უბრალოდ უნდა, რომ წაიქცეს

საწოლზე. მთავრდება მასივი.

მთავრდება პროსპექტი. მიდიან

ფეხები. ითვლიან სართულებს

თვალები, რომლებშიც ჩაექცა

ღამე და საეჭვოდ გასივდა.

დროდადრო განიცდის. დროდადრო

ბაგეებს ისველებს შარტრეზით,

დროდადრო ჭიქაში მიძვრება

თავით და ფეხებით, ვისკიან.

დროდადრო ფანჯრებში - მონმარტრი,

დროდადრო - ქამდენი. ფანჯრებზე

დროდადრო წვიმების ტიტრები.

დროდადრო ფანჯრებში ისვრიან

პატარა ბავშვები, პატარა

კენჭებს და პატარა ხელებზე

ულაგებს პატარა მონეტებს,

ან მიდის, კანფეტებს ყიდულობს.

დროდადრო ცხოვრებას ატარებს

ჩაკეტილ ოთახში, ელიფსურ,

კითხულობს შექსპირის სონეტებს,

ან ვინმე ფუტურისტს კითხულობს

დროდადრო, ვთქვათ - ვინმე ასეევს,

ვთქვათ - ვინმე ბობროვს, ან პასტერნაკს.

ეკუთვნის უმზეო ტაროსში

სადაფის ძველებურ ამბუშურს,

რომელიც, თავის მხრივ, ასევე,

ეკუთვნის ვიღაცა მისტერ იქსს...

ხარ, ცხოვრობ წიგნების თაროზე,

შენ, ერთი უბრალო ბროშურა.