გაზიარება

ის მიდიოდა...

ის მიდიოდა და ტიტველ ქუჩას

გულზე თავის ჩრდილს აფარებდა...

და კაცების ხარბი თვალები

კვალზე მისდევდენ და კორტნიდენ იმის მშვენებას

მშიერ ყორნების ნისკარტებივით...

მიდიოდა, როგორც დილა გაზაფხულისა,

გულში რომ იკრავს

სიზმრებიდან გამოქცეულ ადამიანებს,

ერთურთს დილის არაყივით რომ უწვდიან

სანდო სიტყვებს მისალმებისა...

ის მიდიოდა და გაშლილი თმებით ფარავდა

კაცების დაღლილ და ტიტველ გულებს,

რომლებზეც ომში დალეწილი ხმლები იყო

ამოტვიფრული

და ზედ მოჭრილი მტრის მკლავები

სისხლით ეხატა...