გულუა დათა
გაზიარება

ამოძახილი... 

ყინულის სხეული თეთრ პოსტამენტზე,
თითები მკლავებს შედუღებული,
ისე ფეთქავდა ვარდებით სახე,
მზესთან პლუტონი შეუღლებული

გზააბნეული ცელავდი სხეულთ,
ნანადირევით მხარდაკონკილი,
მე ჟანგს ვაყრიდი მაგ შენს ცელს, წყეულს,
ვერ დაგიმტვრიე გულზე ბორკილი.

თავი მეგონა კოშკის ხელმწიფე
და ოფელია თითქოს ერთგული,
გამშორდა მთვარის მეოცე ღამეს
და ცრემლს მისხამდა დოქით მერწყული.

გულმა გადიძრო თვით მკერდის კანი,
მხრები დაამხო აწ ნაწვალები,
მთვარეზე აძვრა კვლავ შენი ტანი
და დღესაც მოსჩანს ის ნაკვალევი

მაშინ ვიხვიე ბეჭებზე ფარჩა,
სარკოფაგივით მახურავს დღემდე
და დამსხვრეულა იმედის მაჯა,
რომელსაც ასე ძლიერად ვენდე

და გაზაფხულზე დავრჩი ძარცვული,
ვით ჟამთა სვლაზე კოლიზეუმი,
ჩემს სარეცელზე ვწევარ ჩაცმული,
ვწევარ და გეძებ ისევ წყეული.

იმ დღეს იწვოდნენ გზაზე ფოთლები
და ჩვენს ადგილზე ისხდნენ მტრედები,
შენი ცრემლისგან ვეღარ ვლოთდები,
ოთახის კედლებს ვეღარ ვედები.

და დავრჩი ასე უშენოდ, მარტო,
შენი სფინქსებით მევსება ღამე,
მთვარემ გადიძრო წარსულის მანტო
და დააღონა მშიერი არე.

გამთენიისას ჭოტი კნაოდა,
ბალახზე იდგა ნისლი, დარაჯი
და სიყვარული ჩემში დაობლდა,
ჩაინთქა თვალში ვარდის სარაჯი.


11.02.2003

??????