მიჰქრის...
მიჰქრის,
მიამტვრევს,
მაგ ჭრელ ნაწნავებს
და ელის სული მთვარეს ნაწვალებს.
თუნდ გაიტანოს ზღვაში ფიქრები
სიძვით ნატანჯმა გემმა,
შენ მაინც შავი დალი იქნები
და მუქი ქრიზანთემა.
კვლავ დაიკეცა ბილიკი ასჯერ
ათიათასჯერ დაემხო გზები
შენსკენ მომავალს, სიკვდილით ნაჯერს
არვინ დამიგო ბზები.
და გავახვიე ხარბად ნაბადში
თიბათვის მშვიდი ფერი,
გაინავარდებს სიძვა ჭალაში
ვით მოფრიალე სროლის წინ მწყერი.
6.01.03
ბაკურიანი