გაბაიძე გიორგი
გაზიარება

ჩვილის სონეტი 

მართმევ სხეულს და მომავალს კი წარსულში მარხავ, 
ახლა სიტყვებიც, როგორც მე – შენ მეზედმეტება, 
გაუსაძლისად მტანჯავს სისხლის არშედედება, 
შენ ნერწყვს ვერ ყლაპავ და სიმშრალით გევსება ხახა. 
... 
ვიოლინოს ხმას აუტანლად მინაზე კაწრავს - 
სიცოცხლის ჟინი - წამებსაც რომ აქცევს დეკადად, 
სხვისი ხელებით გამომწვლილე რაც თუ მებადა, 
და სამუდამოდ გაიკეთე ღიმილზე აცრა. 
... 
მოკლეა აწმყო, მომავალიც რა შეგხვდა - ხურდა, 
წარსული კიდევ წამდაუწუმ გირტყამს ხელუკუ, 
ცივი მარყუჟით გაიკეთე მაშინ სეპუკუ*, 
როცა სიცოცხლე თუნდაც ჩემზე მეტადაც გსურდა. 
მლაშე სიშორე ამოავსებს სისხლით ჩემს კუნკულს... 
დავრჩებით მარტო, შენ შენივე, მე კი ჩემს სულთან.
 
 

* სეპუკუ - იგივე ჰარაკირი

??????