ბიბილაშვილი ზაზა

გაზიარება

ჯანდაბას - მერქვას მიჯნური ხამი

ჯანდაბას - მერქვას მიჯნური ხამი

და ზმანებების პირისფარეში.

ჯანდაბას ათასერთივე ღამის

სულის ამოხდა ღია თვალებში;

ფიცი - მბოდავი ბაგის ნაფშვენი -

შენი მწარე და მწირი ხუმრობა.

ჯანდაბას კოშკი - შენთვის ნაშენი,

ქარწაღებული კირითხურობა;

ურვის ურდოთა შემოწყობანი,

გახსენებული გემო ცრემლების.

ჯანდაბას ჩემი შეშლის ცნობარის

მკითხველები და გამომცემლები;

გული - საშენოდ ძლივს მონაკრები

ნაკუწ-ნაკუწი ავლადიდება

და თუნდაც მთელზე ოდნავ ნაკლები

ჯანდაბას ქვეყნის გადაკიდება!..

მაგრამ:

თუ ხსოვნა განგების დასებს

ჩემში შანთებით ამოუტვიფრავთ

და ვით დამეცი ქარიან თავზე,

არ დამავიწყდი ისე უტიფრად;

კვლავ წამიქეზე ჯავრის მახრები,

ჯიგრის გამკვეთი და გამწურავი;

თუ შემიგინე შემოსაყრელი

ქალწულიცა და ნაქალწულარიც

და ვინმე, შენზე უფრო კეკლუცი,

აღარასოდეს თათმანს არ გესვრის;

თუ არ მომირჩა შენი ნაკოცნი,

ვით უჭრელესი გველის ნაგესლი;

თუ შემატოვე თოვლიან ბაღებს

გონჯი ფიტული-_ ბავშვის ნახატი;

ვერ მოგინელე - არაყი მძაღე,

ვერ მოგიხადე, როგორც სახადი!.. -

ნურც გაკვირდები:

ვეღარ გავქვავდე,

როგორც საცრემლე მესაფლავეთა;

ამომივიდეს ყელში

აქამდე

ყელში გაჩრილი უცხო პლანეტა;

თავს დავაბრალო ჟინი ბავშვური

და ყულფში გავყო მთელი შეგნებით -

სარდლის ემწაროს საჯდომს პანჩური

ამბოხებული მხედრის ჩექმების...

გვამში ჩაბრუნდეს სულის ნახველიც,

რომ ანგელოზმაც ვეღარ მიაგნოს...

- ასე დაერქვას შენი სახელი

დაბადებიდან დასმულ დიაგნოზს.