მამია ვარშანიძე დაიბადა 1916 წელს, ხელვაჩაურის რაიონის სოფელ ურეხში. 7 წლის იყო, როდესაც დედა გარდაეცვალა, მისი აღზრდა ბიძებმა ითავეს. სკოლის ოთხი კლასის დამთავრების შემდეგ მამია მწვანე კონცხზე მდებარე ტექნიკუმში ჩაირიცხა. მისი პირველი ლექსი "დილა" 1933 წელს დაიბეჭდა. ამ პერიოდში ის უკვე აქტიურად აქვეყნებს ლექსებს საქართველოს ჟურნალ-გაზეთებში, 1935 წელს მამია ვარშანიძე საქართველოს მწერალთა კავშირის წევრი ხდება, ხოლო სამამულო ომის დაწყების პირველი დღეებიდან ჩრდილო-კავკასიის ფრონტზე იბრძვის. ომის დამთავრების შემდეგ სწავლას აგრძელებს ბათუმის პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორიის ფაკულტეტზე.

1946 წელს გამოდის მისი პირველი პოეტური კრებული "მებრძოლის სიმღერები", ამას მოჰყვა პოემა: "ხიხანის არწივები", რის შესახებაც თვითონ პოეტი წერდა: "ხიხანის არწივები" ჩემს საუნჯედ მიმიჩნევია, ეს ხომ სამხრეთ საქართველოს მკვიდრთა, აჭარელთა სულის ეპოპეაა და არაერთი პიროვნების აპოლოგია. "ხიხანის არწივები" ძველი აჭარაა, დღევანდელი და მომავალი აჭარაა, ამ პოემის მაცოცხლებელი დედაძარღვი ეროვნულ-პატრიოტული, რაინდული სულისკვეთებაა, ეს ღვთიური თვისება ჩვენს წინაპრებს, ვინ იცის, რა დროიდან მოსდგამთ".