მაიაკოვსკი ვლადიმერ

გაზიარება

ღრუბელი შარვლით – მეცამეტე მოციქული ^{ექსკლიუზივი}

ტეტრაპტიქი

შესავალი

თქვენი აზრებიც –

რბილ ტვინებზე მიწოლილი და მეოცნებე,

ვით ქონიანი ლაქიები გაპოხილ ტახტზე,

უნდა ვახელო გასისხლული გულის ნაგლეჯით;

მწველად, უტიფრად, ვლანძღო ძღომამდე!

სულში არა მაქვს ერთი ჭაღარაც

და არც ბებრული სინაზის ნიჭი!

მე ხმით - მსოფლიო მეხად მოვდივარ,

ოცდაორი წლის

ლამაზი ბიჭი.

ფოე-ფოებო!

გრძნობებს აწყობთ ვიოლინოზე,

როცა სიყვარულს დაფდაფებზე დასცემს უხეში.

მაგრამ, ჩემსავით, სხეულს თქვენ ვერ ამოიბრუნებთ

ისე, რომ დარჩეს მხოლოდ ტუჩები!

მოდით,აგიხსნით,

მისაღების დათმეთ ბატისტი

ჩინიანო ჩინოვნიკო, ანგელოზთა ციური ლიგის,

თქვენ, ვინც ტუჩებს ისე მშვიდად გადაშლით,

როგორც ფურცლებს მზარეული კულინარიის წიგნის.

გინდათ

დავტოვო ტანი – ავხორცი,

ვიყო ცასავით,

ტონები რომ გამოიცვალა,

გინდათ მოგექცეთ სინაზით, კრძალვით,

ღრუბელი შარვლით –

კაცი კი არა!

არ მჯერა მისი! მოყვავილე ნიცამ გამაზა!

შეისხამთ ხოტბას ჩემებურ სიტყვით

დედაკაცებო, გაცვეთილნო, როგორც ანდაზა,

მამაკაცებო, ჩაწოლილნო ლაზარეთივით.

თარგმნა ნინო ქოქოსაძემ.

Облако в штанах

Тетраптих

Вступление

Вашу мысль,

мечтающую на размягченном мозгу,

как выжиревший лакей на засаленной кушетке,

буду дразнить об окровавленный сердца лоскут:

досыта изъиздеваюсь, нахальный и едкий.

У меня в душе ни одного седого волоса,

и старческой нежности нет в ней!

Мир огромив мощью голоса,

иду — красивый,

двадцатидвухлетний.

Нежные!

Вы любовь на скрипки ложите.

Любовь на литавры ложит грубый.

А себя, как я, вывернуть не можете,

чтобы были одни сплошные губы!

Приходите учиться —

из гостиной батистовая,

чинная чиновница ангельской лиги.

И которая губы спокойно перелистывает,

как кухарка страницы поваренной книги.

Хотите —

буду от мяса бешеный

— и, как небо, меняя тона —

хотите —

буду безукоризненно нежный,

не мужчина, а — облако в штанах!

Не верю, что есть цветочная Ницца!

Мною опять славословятся

мужчины, залежанные, как больница,

и женщины, истрепанные, как пословица.