სიხარულით გავალ ხალხში
ამოვიდა
თუ არა მთით
დიდებული მნათი,
ფანჯარასთან
მსწრაფლ მიიჭრა
მხიარული რატი.
და შესძახა:
„აწი ვერ მძლევს
შენი სუნთქვა ავი,
სიზარმაცევ,
სიზარმაცევ!
დამანებე თავი!
დღეს გათენდა
ოქტომბერის
ოცდასამი წელი,
სიხარულით
გავალ ხალხში,
როგორც ოქტომბრელი.
სიხარულით
აივსება
გზა - სიმღერად მრხევი.
დედა! მომეც
ჩემი დოლი,
ჩემი ყელსახვევი“.
და ტოლებში
გადაეშვა
მხიარული რატი.
დღეა ლაღი,
დღეა ვრცელი,
დღეა იშვიათი.
1940
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru