* * * შვენოდა ჰაერს ფოთლების ბნევა...
შვენოდა ჰაერს ფოთლების ბნევა,
ბაღში არ იყო ფერების ტევა,
ტოტების ხმაურს
ქარი დაკარგულს მოტივს სტაცებდა.
ქარი ზღვის პირად აბარბაცებდა
დაღლილ მეზღვაურს.
აქ მშვიდად ეხლა არვინ გამოდის;
ერთი ღრუბელი ცად საღამომდის
აბრისად სჩანდა.
აქ კრეიცერის სონატის შვენის
ახმოვანება და ბეთხოვენის
ცა გაილანდა.
1940
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru