სიმფონია მცენარეების
იმდენს იმეტებს ნათელ იმედებს
მცენარეების თავბრუდახვევა:
ხან შადრევნებში ყელს გადიგედებს,
ხან მზეა მათი ყელგადახვევა.
დღეს ყველაფერი სახეა ხვალის,
აქ ყველაფერი სახეა ზეგის;
არ აქვს საზღვარი მცენარეთ ხალისს,
ჩვენი მზიანი ზღვის პირად მდეგის.
მისთვის ხომ ეს გზა წმინდა ბროლია,
და გზა არ ჰქვია, არამედ გეზი -
ეს ლიანები, ეს მაგნოლია,
ჩაის ბუჩქების ველი უვრცესი.
აღარ დაცხრება ეს სიმფონია -
აელვარდება ადუღებულ მზით -
მთელი მსოფლიო, ასე მგონია,
მიდის მის მიერ აჟღერებულ გზით!
1936
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru