ლეონიძე გიორგი
გაზიარება

ლოჭინის მწუხრი 

ამოიყარა მტკვარმა ბურუსი,
გზები ნისლებით გადაირაზა,
თითქოს დაძრულა დიდი ულუსი
და მოაბნელებს ყარაიასა.

თითქოს ტომარი გადამახურეს...
სადღაც მიწყნარდა ეტლის ეჟვანი:
მახათის მთაზე, სახრჩობელაზე,
ერთად ვფართხალებთ მე და ბეჟანი. 

უცბათ იყივლებს ცისკრის მამალი,
ჩნდება მთაწმინდა თეთრი ფრთებითა;
ბრწყინავს სამგორის დიდი ტრამალი
ყარაყორუმის ყვავილებითა.

1925 

??????