ოქტავები
არის არტისტის გულში კრიზისი
ან განახლების, ანუ დაცემის,
როს ორმოცდაათს გადასცდა მისი
წლები ზიზღისა და აღტაცების.
დიდი ხანია გახდა პარიზი
თავშესაფარი დაღლილ კაცების,
მათი, ვისთვისაც რეკავს საათი:
ორმოცდაათი, ორმოცდაათი!
ამოიწურა ის ფანტაზია,
მასთან ყოველი და ყველაფერი,
გარემო თითქო ისევ ნაზია,
მაგრამ სიკვდილით არის ნაფერი.
ცხოვრება ისევ ქვეყანაზეა -
არ არის ნიჭი ცით მონაბერი,
არც კარიერა ახალი რასის -
ჰკლავს სევდა, როგორც ოდესმე რასინს.
და იმ დროს, როცა წამოვა დარდი,
იარაღს სინჯავს ჯარის თითები -
იყო შუბერტი, იყო მოცარტი,
ამნაირ ღელვას ანარიდები.
გულში კვლავ ჰყვავის ია და ვარდი,
მე კი ქარიშხალს არ ვერიდები...
არა, ძვირფასო, ბედს არ ვემდური,
ქვეყნად არც ისე ვარ უბედური.
1935
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru