* * * ბენუარიდან ხედავდა თვალი...
ბენუარიდან ხედავდა თვალი,
რა საუცხოვო იყო მედეა.
ისეა თითქო დაღლილი თვალი,
შენი ალერსის მოიმედეა.
უმშვენიერეს და წმინდა ხმაში
ხეტიალობდა სულის ჩრდილები -
გამოსვლა იყო - მქუხარე ტაში,
ფარდა - ცრემლები და ყვავილები.
თეატრის შემდეგ ვიყავით ორი,
ეტლმა მადათოვს გაგვანაპირა,
სახეში გვცემდა ნიავის ტბორი
და წისქვილებში იბრძოდა მტკვარი.
1922
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru