სიკვდილის ბრჭყალებში
კავკასიის მთის ციცაბო კლდეზე
ძირს ტოტ-დახრილი მუხა დგას ობლად,
ცა მიაჩნია შორეულ ღმერთად
და დედამიწა მახლობელ-მშობლად.
წელიწადების ურიცხვმა გროვამ
ვერ გამოსტაცა სიმხნე და ძალა,
ქარიშხლიანი მოგონებები
მისი ხსოვნიდან დრომ ვერ წაშალა.
ღრმა ნაოჭებით დაფარულ შუბლზე
შემოდგომისა მეფობდა დილა,
ბევრჯერ აშლილა შავი ფიქრები
და ბევრჯერ ისევ-ისე წაშლილა.
და მხოლოდ ფიქრი ერთი უმიზნო
ღრმად ჩარჩენია, ვით წყევლის კვალი:
„და ყოველივე და ყოველივე
ამაო არის და წარმავალი,
ნათელი სხივით შემოსუდრული
ხვალ დაბნელდება ცა გამჭვირვალე
და შენც, მოხუცო, სიკვდილის ხელი
გაგანადგურებს ან დღეს, ან ხვალე!“
კავკასიის მთის ციცაბო კლდეზე
ძირს ტოტ-დახრილი მუხა დგას ობლად,
ზურმუხტისფერი ცა არ იზიდავს
და დედამიწა აღარ სწამს მშობლად.
1915
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru