ზღვაზე
საბრალო ნავი!
როგორც კლდის ზვავი
გულ-შემზარავი,
ტალღა შეასკდა იმის სუსტ ნაპირს...
ტალღას გადაყვა..
და ვით სიპი ქვა
დაეშვა.. წაყვა
დაუსრულებელ კვნესა-გასაჭირს..
ეგრე ამ ჩემს გულს,
სიცოცხლით გზნებულს,
ტრფობით ანთებულს,
(გულს აძგერებულს),
მოხვდა ეგ სიტყვა სასტიკი, მწარე,
სიმშვიდით, წყნარად
შავი სუდარა
გადამეფარა..
ოჰ, რა რიგ ღრმაა ჩემი სამარე.
1910
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru