აბუსელიძე როინ
გაზიარება

ნათლისღება (ნინოს) 

ქარის ხმა ისმის ახლა გამებად,
ჩემს ღამეს შენი მთვარე დანათის,
სრულდება ეს თვე როგორც წამება,
როგორც თოვლი და როგორც ბარათი.
ღამეს კი ღამეს სავსე მთვარიანს,
სახეს უფარავს ღრუბლის ნიღაბი,
ამბობდნენ ჩვენზე - კარგად არიან,
მაშინ როდესაც - ცუდად ვიყავით.
ახლა კი ღმერთს ჰგავს შენი დანახვა,
ქარი ხიდიდან ხიდზე გადადის,
მოვკვდები ოღონდ იყო თანახმა,
რომ დაგრჩეს - ჩემი წილი ჟანგბადი.
ნინო, როგორ ჰგავს ცა და ოჯახი 
ერთმანეთს არა, უერთმანეთოდ
ყურს ვუგდებთ ახლა ბევრის მოძახილს
და ვხვდებით ბევრთან არ გვაქვს საერთო
ენა, აზრი და გამონახვადიც
არის წარსულში არარაიმე,
მთვარე ჰკიდია როგორც ნახატი
და გამთენია სუნთქავს აივნებს.
ველოდი იმას რასაც ველოდი,
შენ მზეს გააჩენ პირმშოს კიარა,
ამ წელიწადის საქართველო კი -
ცხრამმეტ იანვარს იმშობიარებს.
ვიღაც იკითხავს სადღაც რა ხდება,
შენ კი ამ კითხვის სხვაგვარ მტკიცებად,
ნათლისღება და ლექსი დაგხვდება,
როცა ხვალ დილით 
გაგეღვიძება...

??????