ლეონიძე გიორგი
გაზიარება

ფრაგმენტი 

იმ ხმლის ნატეხი 
ნახე, მოზარევ, 
მარაბდაში რომ გადამსხვრეულა; 
მოჭრილ ძუძუთა სისხლს ეზიარე, 
რომელშიც ერის ცრემლი რეულა. 
არ გიტირნია            
შოთას საფლავზე? – 
იქიდან ლექსი ამორხეულა! 
ისევ გრძელდება „ქართლის ცხოვრება“, 
ერთი ფურცელიც არ მოხეულა!             

1940


??????