ჩანტლაძე შოთა
გაზიარება

* * * სევდიანი და მდუმარი ექსკლიუზივი

სევდიანი და მდუმარი 
ვარ დაყრდნობილი მაგიდას,
ვიყავი ღამის სტუმარი,
ღამემ ვარსკვლავი გაკიდა.

მთვარე არ გამოჩენილა,
ამოკრობოდა ღრუბელს, 
ვაი, რა ობლად შთენილა
ზეცის ამხელა უბე.

1958


??????