ჭილაძე ოთარ
გაზიარება

*** ". . . და სიბნელიდან გამოდის ბავშვი" 

. . . და სიბნელიდან გამოდის ბავშვი, 
რომელსაც ბევრი სინათლე სურდა, 
რომელმაც უცებ იპოვა ქარში
დიდი მსგავსება საკუთარ სულთან
და ბოლოს მაინც შენთან მოვიდა
სხვისთვის განკუთვნილ ვნებებით სავსე
და ცას უყურებს უკვე შორიდან
და აღარ ცდილობს აფრენას ცაზე
რადგან არ უნდა, არ სურს, რომ ჰქონდეს
ის, რაც ოცნებებს და სიზმრებს ერთვის
მე შენ გგულისხმობ . . . საიდან მოდის
ამდენი ფიქრი შენზე და შენთვის!
1958წ

??????