ძველი ლექსების კრემაცია
მე მართალი ვარ ჩემს თავთან ცამდე!
უკვე ეს ქარიც ვერაფერს შეცვლის.
და ვუცქერ როგორ იწვიან ცეცხლში
ლექსები, შენ რომ მოგწონდა ადრე.
ასეთი დაჰყვათ ამ ლექსებს ბედი...
და აი, მშვიდად ვზივარ და ვუცქერ-
იფერფლებიან ისინი უცებ,
მე კი, სულელი, რა ამბით ვწერდი.
1956წ
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru