ისე, დამ-ფიქრ-ჩემდა პოეზია
ახლაც ლექსი მინდა ვწერო,
კალამს საწერალი მოერია,
-მოდი, დავწეროთო ჩემო.

ხოდა, ამოვქექე უჯრა,
სადღაც ძველი აზრი ჩავდე,
ფიქრებს ანგარება უჩანთ
უნდათ, მოპოეტოს ვგავდე.

ღამეც მოუაზრო დადგა,
ისე იწელება, რავი,
კალამს მობეზრდა და ადგა,
-ჩემო, დამანებე თავი..

-მოდი, არ წახვიდე არა,
კაი,! მართლა ვწეროთ რამე,
ქალზე, რაც დაწერეთ კმარა,
სხვისთვის, შევითეთროთ ღამე.

ხოდა, აზრს საწერიც მოერია,
რითმად იდინეო, წყარო,,,
სულში, დამ-ფიქრ-ჩემდა, პოეზია,
შენც კი, დამ-ფიქრ-ჩემდი ქალო.