ჭილაძე ოთარ
გაზიარება

* * * რა დამაძინებს 

რა დამაძინებს, რა დამაძინებს...
უსაშველოა წუხილი ჩემი.
შენი თვალების ზღვაში ჩავძირე
იმედისა და ოცნების გემი.

ვერ დამათრობდა კარგი თამადაც - 
ერთი ღიმილით შენ რომ დამათვრე.  
რატომ შემხედე ასე თამამად, 
თვალები რატომ შემომანათე...

მას მერე ჩემთვის ყველა ღამეა
და ყოველ წუთას  უფრო ღამდება.
ჩემი სიმღერაც განა რამეა,
ოღონდ ეგაა - არ დამთავრდება.

რა დამაძინებს... რა დამაძინებს... 
უკვე მეძინა მე ჩემი წილი...
მაგრამ ამ მიწას ვიდრე ვამძიმებ -
არ გეღირსება შენც ტკბილი ძილი.
 
1950

??????