* * * სანამდე არმაზს
და მათ ყმუილზე იბზარება ძველი ქვიტკირი,
ოპტიმალური ვარიანტი ჩემი ცხოვრების -
მხოლოდ სიკვდილი!
ვიმეორებ:
მისთვის სიკვდილი!
ავარდა კვამლი ღრუბლის ცისფერ სამრეცხაოებს!
ღარიბი დედა ჯაფას უძლებს ბალღის ტიტინით…
და ერთადერთი მართალი გზა ბიჭის ცხოვრების -
მისთვის სიცოცხლე!
ვიმეორებ:
მისთვის სიკვდილი!
ქართლის ტყეებში ძველებურად კრიფე მოცხარი!
კვლავ შეახიე ველურ ეკალს ბლუზა სატინის!
იცოცხლე ასე! ოღონდ სანამ გქვია ცოცხალი,
ერთი აზრი აქვს შენს სიცოცხლეს:
მისთვის სიკვდილი!..