სონეტი 132 (მთარგმენელი:რეზო თაბუკაშვილი)
წყეულიმც იყოს ამა ქვეყნად შენი გაჩენა,
გულიც მომიკვდა, ამერია შენით გონებაც,
მაგრამ ტრფიალმა მარტო მე კი არ შემაჩვენა,
ჩემი ძვირფასი მეგობარიც შენ გემონება.
საკუთარ თავთან ვერ ვპოულობ უკვე მსგავსებას,
ჩემს მეგობარსაც გული შენით გასწამებია,
ისიც დავკარგე; შენც დაგკარგე, ჩემი არსებაც,
სამჯერ დავობლდი, კაეშანიც გამსამებია.
გულში ჩამკეტე, ტყვე ვიქნები შენი მარადჟამს,
ოღონდ მეგობარს დავუდგები შენთან თავდებად,
თუ სამუდამოდ დამაყენებ მასთან დარაჯად,
ჩემი წამება მხოლოდ მაშინ თუ გათავდება.
თუმცა რასა გთხოვ შენმა გულმა დამაპატიმრა
და აღარასდროს გამომილევ, ალბათ, სატირალს.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru