დათოს ხსოვნას
რატომღაც ყველა გადადგა განზე,
მარტო ვარ... გულიც დარდიანია...
დადიხართ ვარდით მოფენილ გზაზე,
ჩემი გზა - ეკალ-ბარდიანია.
როგორ ვიზამო ნუგეში ხვალე,
როცა ვგრძნობ: რჭმენაც წარმავალია...
აღმობრწყინდება თქვენი მზე მალე,
ჩემი მზე - უკვე ჩამავალია.