რა მომესმის გალობა დიდმარხვისა

და მის სიტყვა,არ ამ სოფლის, ციური,

გულს შორდება მწკივლი ძმათ განკიცხვისა,

და გარდმოდის ჩემზედ მადლი ღვთიური

მიცხოვლდება კვლავ ნათლით წმინდით გული,

სული ჩემი ცათა აღემართება;

მთლად ჩემს არსსა მოიცავს სიხარული

და უცნობი ამ ქვეყნად სიტკბოება.

დაყრდნობილსა შუბლით ტაძრის ქვაზედა

ტკბილნი ცრემლნი მდინარებენ თვალთაგან

იმ ციურის გალობისა ხმაზედა,

შორს ამ სოფლის ვაებასა კვალთაგან:

„წარემართოს ლოცვა ჩემი, უფალო,

შენ წინაშე, ვითარცა საკმეველი.

ხელს აღვიპყრობ შენდა, ღმერთო მაღალო,

ეს არს შენდა სამწუხარო ჩემი მსხვერპლი;

მომისმინე, მომისმინე უფალო!“